Page 82 - Kırklareli İl Millli Eğitim Müdürlüğü

Diğer gezegenlerin aksine saat yönünde dönüyordu. Bu da

Güneş’in doğudan değil de batıdan doğduğu anlamına geliyordu.

Dünya’nın da Venüs gibi olduğunu düşünsenize… O zaman Güneş ilk

olarak Gökçeada’da doğardı. Bir an ülkemizi Venüs’e taşıdı Emel.

Venüs’te alıştığımız hayattan daha farklı deneyimler yaşayabilir, çok

güzel günler geçirebilirdik. Ama yaşam olup olmadığını merak ettiği

daha birçok gezegen vardı. Venüs’e bu kadar kafa yormak yeterliydi.

İşte Mars… Emel’in saçları gibi kızıl renkli Mars… Aslında tam da ona

göre bir gezegendi. Oraya çok kolay uyum sağlayabilirdi. Güneş

Sistemi’nin dördüncü gezegeniydi. Ayrıca daha önce pek çok

astronot ve keşif aracı bu gezegene gitmişlerdi. Mars’ın adı,

Romalıların savaş tanrısından gelmişti. Bunun da bir mahsuru yoktu

Emel için. Fakat bu kızıl gezegende hava sıcaklığı, -125 dereceye

kadar düşebilirdi ve bu sıcaklıklarda uzun süre hayatta kalınamazdı.

Bir an orayı Kutuplarla karşılaştırdı. Orası da soğuktu ama en

azından hayatta kalınabilirdi. Belki Mars’ta, Eskimoların yaptığı

iglolardan yapabilirdi ama bu da ne kadar etki edebilirdi ki hayatta

kalma şansına? Emel’in en sevdiği gezegen bu olsa da yaşam şartları

ağırdı ve bu yüzden Mars’ı da elemek zorunda kaldı. Sırada Jüpiter,

Güneş Sistemi’nin en büyük gezegeni, vardı. Daha önce oraya giden

bir keşif aracı veya uzay gemisi olmamıştı. Bunun sebebiyse

yüzeyindeki kuvvetli rüzgarlar ve büyük fırtınalardı. Bu yüzden

Jüpiter’i de doğrudan eledi Emel. Sıra Satürn’deydi.