Page 78 - Kırklareli İl Millli Eğitim Müdürlüğü

Sıcak bir yaz günüydü, pazartesiydi. Emel, yataktan

çıkmamak için direniyordu. Belli ki tatil havasından hala

çıkamamıştı. Ta ki Kızıl’ın, Emel’in üstüne atlamasına kadar…

Evet, Emel’in şansı kalmamıştı. Kızıl’ın ıslak diline daha fazla

dayanamazdı. Kızıl, diye bağırdı. Sesini duyan annesi Meral

Hanım, odaya geldi ve:

-Aferin Kızıl! Benim yapamadığımı başardın bravo, dedi.

Emel, sonunda yataktan çıkmayı başardı. Okula gidecek

olmaktan mutluydu. Gece geç saatlere kadar yıldızları ve

gezegenleri incelemişti. Kızıl, kıvırcık saçlarını toplayıp tokasını

taktı. En sevdiği renk kızıldı. Bu yüzden köpeğinin adını da

‘’Kızıl’’ koymuştu. Odası da baştan aşağı kızıldı. Emel’in, uzaya

karşı büyük bir ilgisi vardı. Yıldızları, gezegenleri, uzayda

yaşama imkanlarını, uzayla ilgili her şeyi bilmek istiyordu. Ağır

ve uykulu adımlarla alt kattaki mutfağa inip kahvaltısını

yapmaya başladı. Tabağına birkaç tane siyah ve yeşil zeytin

alarak büyüklüklerine göre Güneş Sistemi’ni yapmaya çalıştı.

Fakat bu kusursuz deney, annesinin sesiyle yarıda kaldı.

Tabağına birkaç şey daha ekledi ve kahvaltısına devam etti.

Sonunda okula varmayı başarmıştı. En iyi arkadaşları Ceren ve

Defne, onu okulun kapısının önünde bekliyorlardı. Defne,

Emel’e bakarak:

-Nerede kaldın? Yoksa dün akşam yine Evrentepe’de miydin?

Emel, başını sallayarak bu soruyu onayladı. Ardından Ceren:

-Ah ah! Biz ne yapacağız senin bu uzay tutkunu?