Page 80 - Kırklareli İl Millli Eğitim Müdürlüğü

Bunları düşünürken saatin ne kadar ilerlediğini fark

edememişlerdi. Aşağılardan Kızıl’ın havlama sesini

duydular ve saate bakmak geldi akıllarına. Saati

görünce küçük bir şok geçirdiler. Kısa sürede

toparlanıp koşa koşa evlerine gittiler. Dağılmadan

önce, ertesi gün yine akşam yemeğinden sonra

Evrentepe’de buluşmak üzere sözleştiler.

Emel ve ailesi akşam yemeğini yerlerken babası söze

girdi. Tarımsal verimin eskisi kadar iyi olmadığını

söyledi. Annesi onayladı ve ekledi:

-Artık köyde pek öğrenci de kalmadı. Okul kapanmak

üzere, dedi. Babası:

-Aslında abim, bizi İstanbul’a çağırıyor. Çok iyi bir

semtte oturuyorlar. İş imkanları da yüksek. Ayrıca yaz

tatili de yaklaşıyor. Annesi:

-Evet, aslında iyi bir fikir olabilir.

Emel, önce annesine sonra da babasına baktı.

Köyünden ayrılıyor muydu? Aklı almıyordu bu

durumu. Aslında bu duruma razı olduğu da

söylenemezdi. Annesi, Emel’e dönerek:

-Üzgünüm ama köyden ayrılmak zorundayız, dedi.